Φίλε, σε αποχαιρετώ με μια φωτογραφία παραπλανητική… Γιατί το 90% των στιγμών που περάσαμε μαζί ήταν έξω…
Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο γι’ αυτές τις στιγμές… Αλλά εσύ δεν τα πήγαινες ποτέ καλά με τα πολλά λόγια και γι’ αυτό σου αφήνω μόνο δυο κουβέντες…
Σ’ ευχαριστώ για όλα… Για τη συνεργασία μας, για την προσφορά σου, για τις χίλιες φορές που «τσακωθήκαμε» για το ποια ζώνη θα πρέπει να κόψει πρώτα το μηχάνημα στο βουνό, ή πότε θα προχωρήσει το κλειστό των Ψαχνών… Πάνω απ’ όλα για την αυθεντική μας σχέση που δεν πρόδωσες ποτέ…
Έφυγες πολύ νωρίς, αλλά γεμάτος από την αγάπη των ανθρώπων που υπηρέτησες… Αντίο, Γιωργάρα…

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου