Τεράστιος αστεροειδής θα περάσει «ξυστά» από τη Γη

Η NASA ανακοίνωσε ότι το Σάββατο 16 Αυγούστου θα περάσει κοντά από τη Γη ο αστεροειδής «2025 PR1», με μέγεθος αντίστοιχο ενός σπιτιού. 

Το σώμα, διαμέτρου περίπου 17 μέτρων, θα κινηθεί με ταχύτητα 28.500 χιλιομέτρων την ώρα και θα προσεγγίσει τον πλανήτη μας σε απόσταση 980.000 χιλιομέτρων, περισσότερο από το διπλάσιο της απόστασης Γης-Σελήνης, σύμφωνα με το Jet Propulsion Laboratory (JPL) της NASA. Παρά το ασφαλές αυτό πέρασμα, η διέλευση έρχεται σε μια περίοδο αυξημένης παρουσίας ουράνιων σωμάτων κοντά στη Γη, γεγονός που υπενθυμίζει τη σημασία της συνεχούς παρακολούθησής τους.

 Τις επόμενες ημέρες αναμένονται κι άλλες προσεγγίσεις:

• Στις 17 Αυγούστου, ο αστεροειδής 2025 PM, με μέγεθος αντίστοιχο αεροπλάνου, θα περάσει σε απόσταση 1.052.000 χιλιομέτρων.
• Στις 20 Αυγούστου, δύο ακόμη σώματα θα κάνουν την εμφάνισή τους: ο 1997 QK1, με διάμετρο 302 μέτρων (σαν γήπεδο), που θα φτάσει στα 3.009.000 χιλιόμετρα, και ο 2025 OV4, διαμέτρου 49 μέτρων, που θα περάσει σε απόσταση 2.897.000 χιλιομέτρων.

Οι ειδικοί υπενθυμίζουν ότι μικρότεροι αστεροειδείς, κάτω των 9 μέτρων, εισέρχονται στην ατμόσφαιρα περίπου μία φορά κάθε δεκαετία, προκαλώντας φωτεινά φαινόμενα και ισχυρούς ήχους, χωρίς όμως να επιφέρουν σημαντικές ζημιές.

Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο αστεροειδής 2024 YR4 (διαμέτρου 53–67 μέτρων) είχε θεωρηθεί ότι διαθέτει πιθανότητα 3,1% να συγκρουστεί με τη Γη το 2032 — την υψηλότερη που έχει καταγραφεί για αντικείμενο τέτοιου μεγέθους. Νεότερες μετρήσεις δείχνουν πλέον ότι ο κίνδυνος πρόσκρουσης με τον πλανήτη μας είναι εξαιρετικά χαμηλός. Ωστόσο, η πιθανότητα να κατευθυνθεί προς τη Σελήνη έχει αυξηθεί ελαφρά, από 3,8% σε 4,3%, σύμφωνα με το Κέντρο Μελέτης Αντικειμένων Κοντά στη Γη (CNEOS) της NASA. Η υπηρεσία διευκρινίζει ότι ακόμη κι αν συμβεί σύγκρουση με τη Σελήνη, η τροχιά της δεν θα επηρεαστεί.

Παράλληλα, ερευνητές του Πανεπιστημίου Pusan στη ΝότιαΚορέα μελέτησαν τον αστεροειδή Bennu (διαμέτρου 500 μέτρων), ο οποίος έχει πιθανότητα 1 στις 2.700 να συγκρουστεί με τη Γη τον Σεπτέμβριο του 2182. Αν και το ενδεχόμενο είναι απειροελάχιστο, οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές: σεισμοί, πυρκαγιές, ισχυρή θερμική ακτινοβολία και εκτίναξη εκατοντάδων εκατομμυρίων τόνων σκόνης στην ατμόσφαιρα. Αυτό θα οδηγούσε σε πτώση της μέσης θερμοκρασίας κατά περίπου 4 βαθμούς Κελσίου, μείωση των βροχοπτώσεων κατά 15% και δραστική μείωση της φωτοσύνθεσης (έως 30%), με τεράστιες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικοσύστημα.