Ο Ποσειδώνας συνδέεται με τη μυθολογία της Χαλκίδας, καθώς από την ένωση του με τη νύμφη Αρέθουσα στον Εύριπο γεννήθηκε ο Άβαντας, ο πρώτος της ομώνυμης φυλής που εξουσίασε την Εύβοια, έχοντας κέντρο την πόλη.
Έτσι απέκτησε το προσωνύμιο «Ευρίπειος Ποσειδώνας». Στη Χαλκίδα όμως λατρευόταν ιδιαίτερα ο -επίσης θαλάσσιος και σχετιζόμενος με τον Ποσειδώνα- Βριάρεως ή Αιγαίων, γνωστός απ' τα γραπτά του Ομήρου και του Ησίοδου.
Οι Χαλκιδέοι θαλασσοπόροι του 9-8ου αι. π.Χ. έδωσαν το όνομα του στις «Στήλες του Βριάρεως» στο Γιβραλτάρ, τις κατοπινές Ηράκλειες Στήλες δηλαδή, όπως και στο Αιγαίο Πέλαγος (ο μύθος του Αθηναίου Αιγαία διαμορφώθηκε στα Ρωμαϊκά Χρόνια, επικρατώντας ως τις μέρες μας, μέσω της λανθασμένης επανάληψης του στα σχολικά βιβλία). Αναλυτικά, βλ. σχετικά κεφάλαια στο βιβλίο «οι άγνωστοι πρωτοπόροι της Μεσογείου».
Επί δημαρχίας Γιάννη Σπανού έγινε κάτι σωστό στη Χαλκίδα: Τοποθετήθηκε ένα άγαλμα του Ποσειδώνα στη θάλασσα, μπροστά από το κρηπίδωμα, αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία. Δεν άρεσε σε όλους όμως αυτό. Έτσι, ένα βράδυ έπεσε στη θάλασσα «τυχαία» και κατέληξε στα σκουπίδια, κυριολεκτικά.
Μέχρι που κάποιοι -ευτυχώς- αντιλήφθηκαν πως η θέση του δεν είναι εκεί, αλλά κάπου έστω λίγο καλύτερα. Οπότε, σήμερα βρίσκεται στο καταφύγιο των τουριστικών σκαφών. Το βλέπουν μεν λίγοι, αλλά τουλάχιστον δεν είναι πεταμένο.
Η Χαλκίδα έχει σήμερα ανάγκη από εμβληματικά έργα τέχνης που να λειτουργούν ως τοπόσημα και διαχρονικοί αγγελιοφόροι της πλούσιας ιστορίας και μυθολογίας της. Το συγκεκριμένο έργο δεν διεκδικούσε δάφνες πρωτοτυπίας (σχετιζόμενο κυρίως με τη Βόρεια Εύβοια), για την εποχή του όμως ήταν εξαιρετικό και ειδικά η έξυπνη αρχική του τοποθέτηση εντός της θάλασσας ήταν θαυμάσια.
Σήμερα, θα μπορούσαμε να εμπνευστούμε από τη μοναδική μυθολογία της πόλης μας ώστε να δημιουργήσουμε ακόμη πιο εντυπωσιακά έργα τέχνης. Αρκεί αρχικά, οι Χαλκιδέοι να γνωρίσουμε τις ιδιαιτερότητες της ιστορίας μας, να τις αγκαλιάσουμε και να αποφασίσουμε να τις αναδείξουμε, ώστε η πόλη μας να ξανασυναντήσει το ένδοξο παρελθόν της (που ούτε οι κάτοικοι της δεν φαντάζονται ποιο ήταν...), ώστε έτσι, να βρει τον βηματισμό της στο μέλλον.
Φωτογραφία: 1998-9, προσωπικό αρχείο.
Βάγιας Κατσός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου